Ronald Wigman (Bali) - multi disciplinair
Theo de Witte (Leeuwarden) - fotografie
Opening door Stef Avezaat, directeur van Schouwburg De Lawei.
De tentoonstelling is te zien in De Galerij én in de grote foyer van Schouwburg De Lawei.
Ton Aartsen - fotografieTon Aartsen wil sfeer vastleggen in zijn foto’s. Hij is als fotograaf niet meer zo geïnteresseerd in hoe zijn onderwerp er uitziet. De directheid van het fotografische perfecte beeld leidt zelfs af van zijn inhoud. Met een gomdruk kan hij meer de sfeer laten zien die hij ervaart bij zijn onderwerp. Het uitgangspunt voor de inhoud van de foto’s voor deze tentoonstelling is het theater. Theater is volgens Ton muziek - dans - toneel. Van elk aspect heeft hij een 3-luik gemaakt met een stuk “trekken” touw als bindend element. Zowel de gekozen techniek (gomdruk) als de kleur visualiseert en accentueert het terugkomende beeldelement “tijd”. Oud wordt nieuw en nieuw wordt weer oud, nieuw is oud.
Ton Aartsen over Trekken, Friezen, Poten:
Bij de titel Trekken, Friezen, Poten was mijn eerste gedachte "hu, wat is dat"? Nu weet (?) ik dat een Friez het doek is (decor) wat op een "poot" vastzit en met de "trek" kan je het hele spul omhoog en omlaag brengen? Dacht ik.
Jan Kalma - fotografieHet gedicht De dijk, een slachtpartij van Rienk Kruiderink en de recente verbouwing van het toneel van Schouwburg De Lawei vormen de basis voor een fotoserie van Jan Kalma.
Hij associeert Trekken, Friezen, Poten met lopen en gaan. De Friese marathon op de Slachtedijk werd het uitgangspunt voor een vervreemdende poëtische serie beelden in een theatrale setting.
Anke Kuypers - multi disciplinairAnke Kuypers over Trekken, Friezen, Poten:
Trekken, Friezen, Poten… geheimtaal. Toen Erica Vos de termen ‘trekken, friezen, poten en kluiten’ introduceerde, had ik geen flauw idee wat ze bedoelde. Ik kon er een heleboel bij bedenken, leuk of niet leuk. Maar klopte het? Ik nam aan dat de voor de hand liggende associaties niet van toepassing waren: friezen waren geen Friezen, trekken was geen werkwoord, poten niet wat ik dacht en kluiten geen klei. Dat er mensen zijn die deze termen dagelijks gebruiken vind ik intrigerend. Ik houd ervan als er meer taal is dan ik weet. Het onthullen van de betekenissen was dan ook een inwijding en een demystificatie tegelijk. Verkrijgen van kennis is soms verlies van een gevoel.
Even zo raadselachtig waren de voorwerpen en het materiaal waar deze termen op sloegen. Voorwerpen waaraan je hun functie niet kon aflezen, of materiaal dat zo universeel was dat je het kon loszingen van zijn gebruik.
In het theater draait het om het spelen van rollen, uitvergroten van de realiteit, met coulissen als drempelgebied tussen werkelijkheid en illusie. En daarachter de hybride techniek: voor de toeschouwer geheimzinnig en onzichtbaar, achter de schermen een nuchtere realiteit.
Voor deze tentoonstelling heb ik materiaal van rol en gedaante laten wisselen: achtergrond wordt voorgrond, functie wordt decoratie, vorm wordt decor, nut wordt betekenis.
Alle materialen hebben nu hun functie verloren, en worden ‘theatraal’ in de oorspronkelijke betekenis van het woord, dat wil zeggen: ze worden bekeken met bewondering.
Denis Markić - fotografieDenis exposeert fotografie naar aanleiding van de uitnodiging van De Galerij deel te nemen aan de tentoonstelling Trekken, Friezen, Poten.
Mike Ottink - multi disciplinairMike exposeert ruimtelijk werk naar aanleiding van de uitnodiging van De Galerij deel te nemen aan de tentoonstelling Trekken, Friezen, Poten.
Mike Ottink zijn eerste gedachte toen hij de titel voor het eerst hoorde: Masturberende provinciale homoseksuelen? Wat is dit? Wat zijn Trekken, Friezen, Poten? Theater jargon.
Dries Reeder - installatie / assemblageDries Reeder over Trekken, Friezen, Poten:
Trekken Friezen je een Poot uit?
Komen alleen Potige Friezen aan hun Trekken?
Welnee, Friezen houden van muziek, theater en toneel. Van het podium dus. En dáár vind je de trekken en de friezen waaraan het decor hangt en bij de zoveelste poot kom je als artiest het podium op. Als toeschouwer wil je daar eigenlijk niets van weten. Allemaal techniek. Het gaat toch om kunst en artistieke bekoring?
Temidden van de Trekken, de Friezen en de Poten vieren artiesten hun triomfen. Of ze worden onbarmhartig neergesabeld door het publiek of de recensent. Voor eenmaal staan deze stille getuigen van succes en leed zelf in het middelpunt van de belangstelling.
Ronald Wigman - multi disciplinairRonald Wigman over zijn object in de tentoonstelling: Het bijschrift bij het object luidt: Het oude schouwburgmateriaal dat ter beschikking werd gesteld diende het theater en daarmee de mens.
Vanuit dit materiaal wilde ik de mens centraal stellen en bovendien uitnodigen om deel uit te kunnen maken van het object 'Out of town'. Ook de maatvoering is - na uitpluizen van touw, veel touw - menselijk.
Bij het horen en lezen van Trekken, Friezen, Poten moet ik almaar aan werkwoorden denken en aldus heb ik getrokken, gefriesd en gepoot.
Theo de Witte - fotografieTheo de Witte over Trekken, Friezen, Poten:
De titel Trekken, Friezen, Poten doet denken aan stoere mannen, de geur van zweet. De link met turfstekers is daarbij eerder gelegd dan de associatie met het theater. Een verrassende titel als prikkelende ingang tot een groepsexpositie van acht uiteenlopende kunstenaars. Elk heeft zich op eigen wijze door de veranderingen rond de nieuwe toneeltoren later inspireren.
De ontmanteling van de oude toneeltoren, het installeren van nieuwste techniek geeft aan: een theater in beweging! Niet alleen is zonder beweging geen theater mogelijk, ook dient het theater zelf in beweging te blijven en mee te gaan met zijn tijd.
In de installatie van fotograaf Theo de Witte (o.a. bekend van zijn foto’s in boeken en op kalenders als ook van de foto-estafette 2004 in De Lawei) is die beweging gevisualiseerd.
Vanuit de ruim 22 meter hoge toneeltoren wordt de toeschouwer meegenomen naar een voorstelling van licht en kleur, waarbij beweging letterlijk en figuurlijk een hoofdrol speelt.
- - verberg extra tekst
